Το "Έλαφος" είναι ένα τριώροφο κτήριο με υπόγειο και το "Ελαφίνα" ένα διώροφο κτήριο με υπόγειο. Eίναι κτισμένα από Ιταλούς αρχιτέκτονες, με μικτό σύστημα της λιθοδομής και του σκελετού από οπλισμένο σκυρόδεμα, με έντονα κεκλιμένες ξύλινες στέγες, καλυμμένες με ειδικά κυματοειδή φύλα, ξύλινα κουφώματα και ξύλινες βεράντες.
Tο 1929 κτίσθηκε από τους Ιταλούς το ξενοδοχείο της Ελάφου (Albergo del Cervo). Το 1930 γίνεται ισόγεια προσθήκη (εστιατόριο) με μεγάλη βεράντα από πάνω, κατασκευάζεται ένα γήπεδο τέννις, και μία πίστα χορού. Αργότερα γίνεται και προσθήκη ορόφου καταργώντας την βεράντα.
Το 1932 οικοδομήθηκε δίπλα και σε απόσταση εκατό μέτρων νέα πτέρυγα που ονομάζεται "Ελαφίνα". 'Ετσι το ξενοδοχειακό συγκρότημα γίνεται γνωστό σαν "'Ελαφος και Ελαφίνα", ονομασία που οφείλει σε ένα είδος ελαφιού που ζει στα δάση της περιοχής.
Συγχρόνως, κατασκευάσθηκαν τριγύρω από το κυρίως συγκρότημα βοηθητικά κτήρια, όπως μικρές «βιλλίτσες" για την διεύθυνση, ιατρείο, γκαράζ, περίπτερο κ.α. Κατάλληλα διαμορφωμένα μονοπάτια ενώνουν όλους αυτούς τους χώρους και οδηγούν σε επιλεγμένες διαδρομές με μαγευτική θέα.
Μορφολογικά, για λόγους προπαγανδιστικούς και επειδή το τοπίο δεν θυμίζει ελληνικό νησί, οι Ιταλοί προσπάθησαν να δώσουν στα κτήρια ένα αρχιτεκτονικό στυλ της Βόρειας Ευρώπης. Έτσι, δεν παρουσιάζουν καμία ομοιότητα με την Ροδίτικη ή την Ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, αλλά αντιθέτως θυμίζουν chalet της Ελβετίας ή της Αυστρίας.
Ξύλινα διακοσμητικά στοιχεία στολίζουν τις όψεις, κυλινδρικά γωνιακά μπαλκόνια με οξυκόρυφη στέγη και προστατευμένα με τζαμαρία, εμφανή λιθοδομή από ντόπιο λίθο στο ισόγειο και στο υπόγειο, ξύλινες κορνίζες στο γείσο της στέγης κ.α.
Είναι χαρακτηρισμένο ως ιστορικό διατηρητέο συγκρότημα μνημείων, ιδιαιτέρως χρήσιμο για την μελέτη της ιταλικής αρχιτεκτονικής στα Δωδεκάνησα.
